لیلی نگرانی های بیشمارش رو از عمق چشماش به تمام وجود من هم ، ریخت . این روزها می فهمم که با همه وجودش تنها و بی حوصله اس . دیروز که رفتم دنبال کارای دانشگاه ، صبح دیدمش . یهو اشکش اومد ، اونم لیلی ... دختر محکم استوار خود ساخته ای که همیشه توانایی هاش برام ستودنی بوده و هست .
لیلی برای پیام ، خاله لیلیه و برای من رفیق موندنی ، الهی الهی الهی
امروز این سومین پستمه !
همین طوری حرف میاد توی ذهنم : اینم حرف :
"گاه گاهی قفسی می سازم با رنگ
می فروشم به شما
تا به آواز شقایق که در آن زندانی است
دل تنهایی تان تازه شود "
دلم گرفته ، دلم عجیب گرفته است ...
دلش برای حاضر جوابی ها و شیطنت های روزهای گذشته اش ، برای من تنها مانده کودکانه خندونش ، برای بی خیالی های محض ، برای روزهای آبی و عنابی ،روزهای دلخوشکنک لواشک گسی و ملسی تنگ شده بود . دلش برای او ، او که این روزها دیگر نه« الف» و نه «واو»ش ،او نبود ؛ پر می زد . نه تعریفی و نه سپاسی و نه حتی دستی
دلش برای او و برای گنجشکک اشی مشی همیشه خیس جشمان بی قرارش پر می زد .
"دوش چه خورده ای بتا راست بگو نهان مکن
چون خمشان بی گنه روی بر آسمان مکن
باده خاص خورده ای نقل خلاص خورده ای
بوی شراب می زند خربزه در دهان مکن "
سلام
ای جونم براتون بگه که ،دیروز قوم شوهر اومده بودن . آی اومده بودنا ......................
***
" دلم برای یوکابت تنگ شده شدید ، روزهای خوبی با هم داشتیم توی افرنگ . خیلی وقته ندیدمش .. یوکا جونم کجایی ؟
راستی امروز اول اسفنده ، اول خونه تکوندن و اینا .عاشق این ماهم من . محشره بخدا . همه اش به یه اتفاق ویژه امیدواری ، فکر می کنی سال که نو بشه دنیات زیر و رو می شه ، سال دیگه غلطای امسالتو نمی کنی ، آدم می شی ، لاغر می شی ،موفق می شی دکترا قبول می شی ،یه نمور خوش اخلاق تر می شی و...... غافل از اینکه این آرزو آرزوی مکرر و مشابه همه سالهای قبلت هم بوده که ....!